|
Praevenerat rumor eiurari ab eo imperium,
scripseratque Flavius Sabinus cohortium tribunis ut militem cohiberent. igitur
tamquam omnis res publica in Vespasiani sinum cecidisset, primores senatus et
plerique equestris ordinis omnisque miles urbanus et vigiles domum Flavii Sabini
complevere. illuc de studiis vulgi et minis Germanicarum cohortium adfertur.
longius iam progressus erat quam ut regredi posset; et suo quisque metu, ne
disiectos eoque minus validos Vitelliani consectarentur, cunctantem in arma
impellebant: sed quod in eius modi rebus accidit, consilium ab omnibus datum
est, periculum pauci sumpsere. circa lacum Fundani descendentibus qui Sabinum
comitabantur armatis occurrunt promptissimi Vitellianorum. modicum ibi proelium
improviso tumultu, sed prosperum Vitellianis fuit. Sabinus re trepida, quod
tutissimum e praesentibus, arcem Capitolii insedit mixto milite et quibusdam
senatorum equitumque, quorum nomina tradere haud promptum est, quoniam victore
Vespasiano multi id meritum erga partis simulavere. subierunt obsidium etiam
feminae, inter quas maxime insignis Verulana Gratilla, neque liberos neque
propinquos sed bellum secuta. Vitellianus miles socordi custodia clausos
circumdedit; eoque concubia nocte suos liberos Sabinus et Domitianum fratris
filium in Capitolium accivit, misso per neglecta ad Flavianos duces nuntio qui
circumsideri ipsos et, ni subveniretur, artas res nuntiaret. noctem adeo
quietam egit ut digredi sine noxa potuerit: quippe miles Vitellii adversus
pericula ferox, laboribus et vigiliis parum intentus erat, et hibernus imber
repente fusus oculos aurisque impediebat.
|