Miserat et
Mucianus epistulas ad senatum, quae materiam sermonibus praebuere. si privatus
esset, cur publice loqueretur? potuisse eadem paucos post dies loco sententiae
dici. ipsa quoque insectatio in Vitellium sera et sine libertate: id vero erga
rem publicam superbum, erga principem contumeliosum, quod in manu sua fuisse
imperium donatumque Vespasiano iactabat. ceterum invidia in occulto, adulatio
in aperto erant: multo cum honore verborum Muciano triumphalia de bello civium
data, sed in Sarmatas expeditio fingebatur. adduntur Primo Antonio consularia,
Cornelio Fusco et Arrio Varo praetoria insignia. mox deos respexere; restitui
Capitolium placuit. eaque omnia Valerius Asiaticus consul designatus censuit:
ceteri vultu manuque, pauci, quibus conspicua dignitas aut ingenium adulatione
exercitum, compositis orationibus adsentiebantur. ubi ad Helvidium Priscum
praetorem designatum ventum, prompsit sententiam ut honorificam in bonum
principem, * * * falsa aberant, et studiis senatus attollebatur. isque
praecipuus illi dies magnae offensae initium et magnae gloriae fuit.
|