Igitur
Civilis desciscendi certus, occultato interim altiore consilio, cetera ex
eventu iudicaturus, novare res hoc modo coepit. iussu Vitellii Batavorum
iuventus ad dilectum vocabatur, quem suapte natura gravem onerabant ministri
avaritia ac luxu, senes aut invalidos conquirendo, quos pretio dimitterent:
rursus impubes et forma conspicui (et est plerisque procera pueritia) ad
stuprum trahebantur. hinc invidia, et compositae seditionis auctores perpulere
ut dilectum abnuerent. Civilis primores gentis et promptissimos vulgi specie
epularum sacrum in nemus vocatos, ubi nocte ac laetitia incaluisse videt, a
laude gloriaque gentis orsus iniurias et raptus et cetera servitii mala
enumerat: neque enim societatem, ut olim, sed tamquam mancipia haberi: quando
legatum, gravi quidem comitatu et superbo, cum imperio venire? tradi se
praefectis centurionibusque: quos ubi spoliis et sanguine expleverint, mutari,
exquirique novos sinus et varia praedandi vocabula. instare dilectum quo liberi
a parentibus, fratres a fratribus velut supremum dividantur. numquam magis
adflictam rem Romanam nec aliud in hibernis quam praedam et senes: attollerent
tantum oculos et inania legionum nomina ne pavescerent. at sibi robur peditum
equitumque, consanguineos Germanos, Gallias idem cupientis. ne Romanis quidem
ingratum id bellum, cuius ambiguam fortunam Vespasiano imputaturos: victoriae
rationem non reddi.
|