Pars
castrorum in collem leniter exurgens, pars aequo adibatur. quippe illis
hibernis obsideri premique Germanias Augustus crediderat, neque umquam id
malorum ut obpugnatum ultro legiones nostras venirent; inde non loco neque
munimentis labor additus: vis et arma satis placebant. Batavi Transrhenanique,
quo discreta virtus manifestius spectaretur, sibi quaeque gens consistunt,
eminus lacessentes. post ubi pleraque telorum turribus pinnisque moenium inrita
haerebant et desuper saxis vulnerabantur, clamore atque impetu invasere vallum,
adpositis plerique scalis, alii per testudinem suorum; scandebantque iam
quidam, cum gladiis et armorum incussu praecipitati sudibus et pilis obruuntur,
praeferoces initio et rebus secundis nimii. sed tum praedae cupidine adversa
quoque tolerabant; machinas etiam, insolitum sibi, ausi. nec ulla ipsis
sollertia: perfugae captivique docebant struere materias in modum pontis, mox
subiectis rotis propellere, ut alii superstantes tamquam ex aggere
proeliarentur, pars intus occulti muros subruerent. sed excussa ballistis saxa
stravere informe opus. et cratis vineasque parantibus adactae tormentis
ardentes hastae, ultroque ipsi obpugnatores ignibus petebantur, donec desperata
vi verterent consilium ad moras, haud ignari paucorum dierum inesse alimenta et
multum imbellis turbae; simul ex inopia proditio et fluxa servitiorum fides ac
fortuita belli sperabantur.
|