|
Lectae
deinde pro contione epistulae Antonii ad Civilem suspiciones militum
inritavere, tamquam ad socium partium scriptae et de Germanico exercitu
hostiliter. mox adlatis Geldubam in castra nuntiis eadem dicta factaque, et
missus cum mandatis Montanus ad Civilem ut absisteret bello neve externa armis falsis velaret: si
Vespasianum iuvare adgressus foret, satis factum coeptis. ad ea Civilis primo
callide: post ubi videt Montanum praeferocem ingenio paratumque in res novas,
orsus a questu periculisque quae per quinque et viginti annos in castris
Romanis exhausisset, «egregium» inquit «pretium laborum recepi, necem fratris et
vincula mea et saevissimas huius exercitus voces, quibus ad supplicium petitus
iure gentium poenas reposco. vos autem Treviri ceteraeque servientium animae,
quod praemium effusi totiens sanguinis expectatis nisi ingratam militiam,
immortalia tributa, virgas, securis et dominorum ingenia? en ego praefectus
unius cohortis et Canninefates Batavique, exigua Galliarum portio, vana illa
castrorum spatia excidimus vel saepta ferro fameque premimus. denique ausos aut
libertas sequetur aut victi idem erimus.» sic accensum, sed molliora referre
iussum dimittit: ille ut inritus legationis redit, cetera dissimulans, quae mox
erupere.
|