|
Vocula
Gallorum fraude inlectus ad hostem contendit; nec procul Veteribus aberat, cum
Classicus ac Tutor per speciem explorandi praegressi cum ducibus Germanorum
pacta firmavere. tumque primum discreti a legionibus proprio vallo castra sua
circumdant, obtestante Vocula non adeo turbatam civilibus armis rem Romanam ut
Treviris etiam Lingonibusque despectui sit. superesse fidas provincias,
victores exercitus, fortunam imperii et ultores deos. sic olim Sacrovirum et
Aeduos, nuper Vindicem Galliasque singulis proeliis concidisse. eadem rursus
numina, eadem fata ruptores foederum expectarent. melius divo Iulio divoque
Augusto notos eorum animos: Galbam et infracta tributa hostilis spiritus
induisse. nunc hostis, quia molle servitium; cum spoliati exutique fuerint,
amicos fore. haec ferociter locutus, postquam perstare in perfidia Classicum
Tutoremque videt, verso itinere Novaesium concedit: Galli duum milium spatio
distantibus campis consedere. illuc commeantium centurionum militumque
emebantur animi, ut (flagitium incognitum) Romanus exercitus in externa verba
iurarent pignusque tanti sceleris nece aut vinculis legatorum daretur. Vocula,
quamquam plerique fugam suadebant, audendum ratus vocata contione in hunc modum
disseruit:
|