|
Hic belli
status erat cum Petilius Cerialis Mogontiacum venit. eius adventu erectae spes;
ipse pugnae avidus et contemnendis quam cavendis hostibus melior, ferocia
verborum militem incendebat, ubi primum congredi licuisset, nullam proelio
moram facturus. dilectus per Galliam habitos in civitates remittit ac nuntiare
iubet sufficere imperio legiones: socii ad munia pacis redirent securi velut
confecto bello quod Romanae manus excepissent. auxit ea res Gallorum obsequium:
nam recepta iuventute facilius tributa toleravere, proniores ad officia quod
spernebantur. at Civilis et Classicus ubi pulsum Tutorem, caesos Treviros,
cuncta hostibus prospera accepere, trepidi ac properantes, dum dispersas suorum
copias conducunt, crebris interim nuntiis Valentinum monuere ne summae rei
periculum faceret. eo rapidius Cerialis, missis in Mediomatricos qui breviore
itinere legiones in hostem verterent, contracto quod erat militum Mogontiaci
quantumque secum transvexerat, tertiis castris Rigodulum venit, quem locum
magna Trevirorum manu Valentinus insederat, montibus aut Mosella amne saeptum;
et addiderat fossas obicesque saxorum. nec deterruere ea munimenta Romanum
ducem quo minus peditem perrumpere iuberet, equitum aciem in collem erigeret,
spreto hoste, quem temere collectum haud ita loco iuvari ut non plus suis in
virtute foret. paulum morae in adscensu, dum missilia hostium praevehuntur: ut
ventum in manus, deturbati ruinae modo praecipitantur. et pars equitum
aequioribus iugis circumvecta nobilissimos Belgarum, in quis ducem Valentinum,
cepit.
|