|
Apud Germanos diversis
sententiis certabatur. Civilis opperiendas Transrhenanorum gentis, quarum
terrore fractae populi Romani vires obtererentur: Gallos quid aliud quam
praedam victoribus? et tamen, quod roboris sit, Belgas secum palam aut voto
stare. Tutor cunctatione crescere rem Romanam adfirmabat, coeuntibus undique
exercitibus: transvectam e Britannia legionem, accitas ex Hispania, adventare
ex Italia; nec subitum militem, sed veterem expertumque belli. nam Germanos,
qui ab ipsis sperentur, non iuberi, non regi, sed cuncta ex libidine agere;
pecuniamque ac dona, quis solis corrumpantur, maiora apud Romanos, et neminem
adeo in arma pronum ut non idem pretium quietis quam periculi malit. quod si
statim congrediantur, nullas esse Ceriali nisi e reliquiis Germanici exercitus
legiones, foederibus Galliarum obstrictas. idque ipsum quod inconditam nuper
Valentini manum contra spem suam fuderint, alimentum illis ducique temeritatis:
ausuros rursus venturosque in manus non imperiti adulescentuli, verba et
contiones quam ferrum et arma meditantis, sed Civilis et Classici; quos ubi
aspexerint, redituram in animos formidinem, fugam famemque ac totiens captis
precariam vitam. neque Treviros aut Lingonas benevolentia contineri:
resumpturos arma, ubi metus abscesserit. diremit consiliorum diversitatem
adprobata Tutoris sententia Classicus, statimque exequuntur.
|