|
Origo dei
nondum nostris auctoribus celebrata: Aegyptiorum antistites sic memorant,
Ptolemaeo regi, qui Macedonum primus Aegypti opes firmavit, cum Alexandriae
recens conditae moenia templaque et religiones adderet, oblatum per quietem
decore eximio et maiore quam humana specie iuvenem, qui moneret ut fidissimis
amicorum in Pontum missis effigiem suam acciret; laetum id regno magnamque et
inclutam sedem fore quae excepisset: simul visum eundem iuvenem in caelum igne
plurimo attolli. Ptolemaeus omine et miraculo excitus sacerdotibus Aegyptiorum,
quibus mos talia intellegere, nocturnos visus aperit. atque illis Ponti et
externorum parum gnaris, Timotheum Atheniensem e gente Eumolpidarum, quem ut
antistitem caerimoniarum Eleusine exciverat, quaenam illa superstitio, quod
numen, interrogat. Timotheus quaesitis qui in Pontum meassent, cognoscit urbem
illic Sinopen, nec procul templum vetere inter accolas fama Iovis Ditis: namque
et muliebrem effigiem adsistere quam plerique Proserpinam vocent. sed
Ptolemaeus, ut sunt ingenia regum, pronus ad formidinem, ubi securitas rediit,
voluptatum quam religionum adpetens neglegere paulatim aliasque ad curas animum
vertere, donec eadem species terribilior iam et instantior exitium ipsi
regnoque denuntiaret ni iussa patrarentur. tum legatos et dona Scydrothemidi regi
(is tunc Sinopensibus imperitabat) expediri iubet praecepitque navigaturis ut
Pythicum Apollinem adeant. illis mare secundum, sors oraculi haud ambigua:
irent simulacrumque patris sui reveherent, sororis relinquerent.
|