|
Ut Sinopen
venere, munera preces mandata regis sui Scydrothemidi adlegant. qui diversus
animi modo numen pavescere, modo minis adversantis populi terreri; saepe donis
promissisque legatorum flectebatur. atque interim triennio exacto Ptolemaeus
non studium, non preces omittere: dignitatem legatorum, numerum navium, auri
pondus augebat. tum minax facies Scydrothemidi offertur ne destinata deo ultra
moraretur: cunctantem varia pernicies morbique et manifesta caelestium ira
graviorque in dies fatigabat. advocata contione iussa numinis, suos
Ptolemaeique visus, ingruentia mala exponit: vulgus aversari regem, invidere
Aegypto, sibi metuere templumque circumsedere. maior hinc fama tradidit deum
ipsum adpulsas litori navis sponte conscendisse: mirum inde dictu, tertio die tantum
maris emensi Alexandriam adpelluntur. templum pro magnitudine urbis extructum
loco cui nomen Rhacotis; fuerat illic sacellum Serapidi atque Isidi antiquitus
sacratum. haec de origine et advectu dei celeberrima. nec sum ignarus esse
quosdam qui Seleucia
urbe Syriae accitum regnante Ptolemaeo, quem tertia aetas tulit; alii auctorem
eundem Ptolemaeum, sedem, ex qua transierit, Memphim perhibent, inclutam olim
et veteris Aegypti columen. deum ipsum multi Aesculapium, quod medeatur aegris
corporibus, quidam Osirin, antiquissimum illis gentibus numen, plerique Iovem
ut rerum omnium potentem, plurimi Ditem patrem insignibus, quae in ipso
manifesta, aut per ambages coniectant.
|