Terra finesque
qua ad Orientem vergunt Arabia terminantur, a meridie Aegyptus obiacet, ab
occasu Phoenices et mare, septentrionem e latere Syriae longe prospectant.
Corpora hominum salubria et ferentia laborum. Rari imbres, uber solum: [exuberant]
fruges nostrum ad morem praeterque eas balsamum et palmae. Palmetis proceritas
et decor, balsamum modica arbor: ut quisque ramus intumuit, si Vim ferri
adhibeas, pavent venae; fragmine lapidis aut testa aperiuntur; umor in usu
medentium est. Praecipuum montium Libanum erigit, mirum dictu, tantos inter
ardores opacum fidumque nivibus; idem amnem Iordanen alit funditque. Nec
Iordanes pelago accipitur, sed unum atque alterum lacum integer perfluit,
tertio retinetur. Lacus immenso ambitu, specie maris, sapore corruptior,
gravitate odoris accolis pestifer, neque vento impellitur neque piscis aut
suetas aquis volucris patitur. Inertes
undae superiacta ut solido ferunt; periti imperitique nandi perinde attolluntur.
Certo anni bitumen egerit, cuius legendi usum, ut ceteras artis, experientia
docuit. Ater suapte natura liquor et sparso aceto concretus innatat; hunc manu
captum, quibus ea cura, in summa navis trahunt: inde nullo iuvante influit
oneratque, donec abscindas. Nec abscindere aere ferrove possis: fugit cruorem
vestemque infectam sanguine, quo feminae per mensis exolvuntur. Sic veteres
auctores, sed gnari locorum tradunt undantis bitumine moles pelli manuque trahi
ad litus, mox, ubi vapore terrae, vi solis inaruerint, securibus cuneisque ut
trabes aut saxa discindi.
|