Ac primo
congressu eminus certabatur; simulque constantia, simul arte Britanni
ingentibus gladiis et brevibus caetris missilia nostrorum vitare vel excutere,
atque ipsi magnam vim telorum superfundere, donec Agricola quattuor Batavorum
cohortis ac Tungrorum duas cohortatus est, ut rem ad mucrones ac manus
adducerent; quod et ipsis vetustate militiae exercitatum et hostibus inhabile
[parva scuta et enormis gladios gerentibus]; nam Britannorum gladii sine
mucrone complexum armorum et in arto pugnam non tolerabant. Igitur ut Batavi
miscere ictus, ferire umbonibus, ora fodere, et stratis qui in aequo
adstiterant, erigere in collis aciem coepere, ceterae cohortes aemulatione et
impetu conisae proximos quosque caedere: ac plerique semineces aut integri
festinatione victoriae relinquebantur. Interim
equitum turmae, [ut] fugere covinnarii, peditum se proelio miscuere. Et
quamquam recentem terrorem intulerant, densis tamen hostium agminibus et
inaequalibus locis haerebant; minimeque aequa nostris iam pugnae facies erat,
cum aegre clivo instantes simul equorum corporibus impellerentur; ac saepe vagi
currus, exterriti sine rectoribus equi, ut quemque formido tulerat, transversos
aut obvios incursabant.
|