Ceterum
Augustus subsidia dominationi Claudium Marcellum sororis filium admodum
adulescentem pontificatu et curuli aedilitate, M. Agrippam ignobilem loco,
bonum militia et victoriae socium, geminatis consulatibus extulit, mox defuncto
Marcello generum sumpsit; Tiberium Neronem et Claudium Drusum privignos
imperatoriis nominibus auxit, integra etiam tum domo sua. nam genitos Agrippa
Gaium ac Lucium in familiam Caesarum induxerat, necdum posita puerili praetexta
principes iuventutis appellari, destinari consules specie recusantis
flagrantissime cupiverat. ut Agrippa vita concessit, Lucium Caesarem euntem ad
Hispaniensis exercitus, Gaium remeantem Armenia et vulnere invalidum mors fato
propera vel novercae Liviae dolus abstulit, Drusoque pridem extincto Nero solus
e privignis erat, illuc cuncta vergere: filius, collega imperii, consors
tribuniciae potestatis adsumitur omnisque per exercitus ostentatur, non
obscuris, ut antea, matris artibus, sed palam hortatu. nam senem Augustum
devinxerat adeo, uti nepotem unicum Agrippam Postumum, in insulam Planasiam
proiecerit, rudem sane bonarum artium et robore corporis stolide ferocem,
nullius tamen flagitii conpertum. at hercule Germanicum Druso ortum octo apud
Rhenum legionibus inposuit adscirique per adoptionem a Tiberio iussit, quamquam
esset in domo Tiberii filius iuvenis, sed quo pluribus munimentis insisteret.
bellum ea tempestate nullum nisi adversus Germanos supererat, abolendae magis
infamiae ob amissum cum Quintilio Varo exercitum quam cupidine proferendi
imperii aut dignum ob praemium. domi res tranquillae, eadem magistratuum
vocabula; iuniores post Actiacam victoriam, etiam senes plerique inter bella
civium nati: quotus quisque reliquus qui rem publicam vidisset?
|