Dicebatur
contra: pietatem erga parentem et tempora rei publicae obtentui sumpta: ceterum
cupidine dominandi concitos per largitionem veteranos, paratum ab adulescente
privato exercitum, corruptas consulis legiones, simulatam Pompeianarum gratiam
partium; mox ubi decreto patrum fasces et ius praetoris invaserit, caesis
Hirtio et Pansa, sive hostis illos, seu Pansam venenum vulneri adfusum, sui
milites Hirtium et machinator doli Caesar abstulerat, utriusque copias
ocupavisse; extortum invito senatu consulatum, armaque quae in Antonium
acceperit contra rem publicam versa; proscriptionem civium, divisiones agrorum
ne ipsis quidem qui fecere laudatus. sane Cassii et Brutorum exitus paternis
inimicitiis datos, quamquam fas sit privata odia publicis utilitatibus
remittere: sed Pompeium imagine pacis, sed Leidum specie amicitiae deceptos;
post Antonium, Tarentino Brundisinoque foedere et nuptiis sororis inlectum,
subdolae adfinitatis poenas morte exsolvisse. pacem sine dubio post haec, verum
cruentam: Lollianas Varianasque clades, interfectos Romae Varrones, Egnatios,
Iullos. nec domesticis abstinebatur: abducta Neroni uxor et consulti per
ludibrium pontifices an concepto necdum edito partu rite nuberet; Q. +Tedii+ et
Vedii Pollionis luxus; postremo Livia gravis in rem publicam mater, gravis
domui Caesarum noverca. nihil deorum honoribus relictum, cum se templis et
effigie numinum per flamines et sacerdotes coli vellet. ne Tiberium quidem
caritate aut rei publicae cura successorem adscitum, sed quoniam adrogantiam
saevitiamque eius introspexerit, comparatione deterrima sibi gloriam
quaesivisse. etenim Augustus paucis ante annis, cum Tiberio tribuniciam
potestatem a patribus rursum postularet, quamquam honora oratione quaedam de
habitu cultuque et institutis eius iecerat, quae velut excusando exprobraret.
ceterum sepultura more perfecta templum et caelestes religiones decernuntur.
|