Versae inde ad Tiberium preces. et ille varie
diserebat de magnitudine imperii sua modestia. solam divi Augusti mentem tantae
molis capacem: se in partem curarum ab illo vocatum experiendo didicisse quam
arduum, quam subiectum fortunae regendi cuncta onus. proinde in civitate tot
inlustribus viris subnixa non ad unum omnia deferrent: plures facilius munia
rei publicae sociatis laboribus exsecuturos. plus in oratione tali dignitatis
quam fidei erat; Tiberioque etiam in rebus quas non occuleret, seu natura sive
adsuetudine, suspensa semper et obscura verba: tunc vero nitenti ut sensus suos
penitus abderet, in incertum et ambiguum magis implicabantur. at patres, quibus
unus metus si intellegere viderentur, in questus lacrimas vota effundi; ad
deos, ad effigiem Augusti, ad genua ipsius o manus tendere, cum proferri
libellum recitarique iussit. opes publicae continebantur, quantum civium
sociorumque in armis, quot classes, regna, provinciae, tributa aut vectigalia,
et necessitates ac largitiones. quae cuncta sua manu perscripserat Augustus
addideratque consilium coercendi intra terminos imperii, incertum metu an per
invidiam.
|