Ut seditionem attigit, ubi modestia
militaris, ubi veteris disciplinae decus, quonam tribunos, quo centuriones
exegissent, rogitans, nudant universi corpora, cicatrices ex vulneribus,
verberum notas exprobrant; mox indiscretis vocibus pretia vacationum, angustias
stipendii, duritiam operum ac propriis nominibus incusant vallum, fossas,
pabuli materiae lignorum adgestus, et si qua alia ex necessitate aut adversus
otium castrorum quaeruntur. atrocissimus veteranorum clamor oriebatur, qui
tricena aut supra stipendia numerantes, mederetur fessis, neu mortem in isdem
laboribus, sed finem tam exercitae militiae neque inopem requiem orabant. fuere
etiam qui legatam a divo Augusto pecuniam reposcerent, faustis in Germanicum
ominibus; et si vellet imperium promptos ostentavere. tum vero, quasi scelere
contaminaretur, praeceps tribunali desiluit. opposuerunt abeunti arma,
minitantes, ni regrederetur; at ille moriturum potius quam fidem exueret
clamitans, ferrum a latere diripuit elatumque deferebat in pectus, ni proximi
prensam dextram vi attinuissent. extrema et conglobata inter se pars contionis
ac, vix credibile dictu, quidam singuli propius incedentes feriret hortabantur;
et miles nomine Calusidius strictum obtulit gladium, addito acutiorem esse.
saevum id malique moris etiam furentibus visum, ac spatium fuit quo Caesar ab
amicis in tabernaculum raperetur.
|