Igitur
Germanicus quattuor legiones, quinque auxiliarium milia et tumultuarias
catervas Germanorum cis Rhenum colentium Caecinae tradit; totidem legiones,
duplicem sociorum numerum ipse ducit, positoque castello super vestigia paterni
praesidii in monte Tauno expeditum exercitum in Chattos rapit, L. Apronio ad
munitiones viarum et fluminum relicto. nam (rarum illi caelo) siccitate et
amnibus modicis inoffensum iter properaverat, imbresque et fluminum auctus
regredienti metuebantur. sed Chattis adeo inprovisus advenit, ut quod
imbecillum aetate ac sexu statim captum aut trucidatum sit. iuventus flumen
Adranam nando tramiserat, Romanosque pontem coeptantis arcebant. dein tormentis
sagittisque pulsi, temptatis frustra condicionibus pacis, cum quidam ad
Germanicum perfugissent, reliqui omissis pagis vicisque in silvas disperguntur.
Caesar incenso Mattio (id genti caput) aperta populatus vertit ad Rhenum, non
auso hoste terga abeuntium lacessere, quod illi moris, quotiens astu magis quam
per formidinem cessit. fuerat animus Cheruscis iuvare Chattos, sed exterruit
Caecina huc illuc ferens arma; et Marsos congredi ausos prospero proelio
cohibuit.
|