Haud minus
inquies Cermanus spe, cupidine et diversis ducum sententiis agebat, Arminio
sinerent egredi egressosque rursum per umida et inpedita circumvenirent
suadente, atrociora Inguiomero et laeta barbaris, ut vallum armis ambirent:
promptam expugnationem, plures captivos, incorruptam praedam fore. igitur orta
die proruunt fossas, iniciunt cratis, summa valli prensant, raro super milite
et quasi ob metum defixo. postquam haesere munimentis, datur cohortibus signum
cornuaque ac tubae concinuere. exim clamore et impetu tergis Germanorum
circumfunduntur, exprobrantes non hic silvas nec paludes, sed aequis locis
aequos deos. hosti facile excidium et paucos ac semermos cogitanti sonus
tubarum, fulgor armorum, quanto inopina tanto maiora offunduntur, cadebantque,
ut rebus secundis avidi, ita adversis incauti. Arminius integer, Inguiomerus
post grave vulnus pugnam deseruere: vulgus trucidatum est, donec ira et dies
permansit. nocte demum reversae legiones, quamvis plus vulnerum, eadem ciborum
egestas fatigaret, vim sanitatem copias, cuncta in victoria habuere.
|