Nox eadem laetam Germanico quietem tulit, viditque
se operatum et sanguine sacri respersa praetexta pulchriorem aliam manibus
aviae Augustae accepisse. auctus omine, addicentibus auspiciis, vocat contionem
et quae sapientia provisa aptaque inminenti pugnae disserit. non campos modo
militi Romano ad proelium bonos, sed si ratio adsit, silvas et saltus; nec enim
inmensa barbarorum scuta, enormis hastas inter truncos arborum et enata humo
virgulta perinde haberi quam pila et gladios et haerentia corpori tegmina.
denserent ictus, ora mucronibus quaererent: non loricam Germano, non galeam, ne
scuta quidem ferro nervove firmata, sed viminum textus vel tenuis et fucatas
colore tabulas; primam utcumque aciem hastatam, ceteris praeusta aut brevia
tela. iam corpus ut visu torvom et ad brevem impetum validum, sic nulla
vulnerum patientia: sine pudore flagitii, sine cura ducum abire, fugere,
pavidos adversis, inter secunda non divini, non humani iuris memores. si taedio
viarum ac maris finem cupiant, hac acie parari: propiorem iam Albim quam Rhenum
neque bellum ultra, modo se patris patruique vestigia prementem isdem in terris
victorem sisterent.
|