Visis Cheruscorum catervis, quae per ferociam
proruperant, validissimos equitum ineurrere latus, Stertinium cum ceteris
turmis circumgredi tergaque invadere iubet, ipse in tempore adfuturus. interea
pulcherrimum augurium, octo aquilae petere silvas et intrare visae imperatorem
advertere. exclamat irent, sequerentur Romanas avis, propria legionum numina.
simul pedestris acies infertur et praemissus eques postremos ac latera impulit.
mirumque dictu, duo hostium agmina diversa fuga, qui silvam tenuerant, in
aperta, qui campis adstiterant, in silvam ruebant. medii inter hos Cherusci
collibus detrudebantur, inter quos insignis Arminius manu voce vulnere
sustentabat pugnam. incubueratque sagittariis, illa rupturus, ni Raetorum
Vindelicorumque et Gallicae cohortes signa obiecissent. nisu tamen corporis et
impetu equi pervasit, oblitus faciem suo curore ne nosceretur. quidam adgnitum
a Chaucis inter auxilia Romana agentibus emissumque tradiderunt. virtus seu
fraus eadem Inguiomero effugium dedit: ceteri passim trucidati. et plerosque
tranare Visurgim conantis iniecta tela aut vis fluminis, postremo moles
ruentium et incidentes ripae operuere. quidam turpi fuga in summa arborum nisi
ramisque se occultantes admotis sagittariis per ludibrium figebantur, alios
prorutae arbores adflixere.
|