Reductus inde in hiberna miles, laetus animi
quod adversa marls expeditione prospera pensavisset. addidit munificentiam
Caesar, quantum quis damni professus erat exsolvendo. nec dubium habebatur
labare hostis petendaeque pacis consilia sumere, et si proxima aestas
adiceretur, posse bellum patrari. sed crebris epistulis Tiberius monebat
rediret ad decretum triumphum: satis iam eventuum, satis casuum. prospera illi
et magna proelia: eorum quoque meminisset, quae venti et fluctus, nulla ducis
culpa, gravia tamen et saeva damna intulissent. se novies a divo Augusto in
Germaniam missum plura consilio quam vi perfecisse. sic Sugambros in deditionem
acceptos, sic Suebos regemque Maroboduum pace obstrictum. posse et Cheruscos
ceterasque rebellium gentis, quoniam Romanae ultioni consultum esset, internis
discordiis relinqui. precante Germanico annum efficiendis coeptis, acrius
modestiam eius adgreditur alterum consulatum offerendo cuius munia praesens
obiret. simul adnectebat, si foret adhuc bellandum, relinqueret materiem Drusi
fratris gloriae, qui nullo tum alio hoste non nisi apud Germanias adsequi nomen
imperatorium et deportare lauream posset. haud cunctatus est ultra Germanicus,
quamquam fingi ea seque per invidiam parto iam decori abstrahi intellegeret.
|