Inter quae L. Piso ambitum fori, corrupta
iudicia, saevitiam oratorum accusationes minitantium increpans, abire se et
cedere urbe, victurum in aliquo abdito et longinquo rure testabatur; simul
curiam relinquebat. commotus est Tiberius, et quamquam mitibus verbis Pisonem
permulsisset, propinquos quoque eius impulit ut abeuntem auctoritate vel
precibus tenerent. haud minus liberi doloris documentum idem Piso mox dedit
vocata in ius Urgulania, quam supra leges amicitia Augustae extulerat. nec aut
Urgulania optemperavit, in domum Caesaris spreto Pisone vecta, aut ille
abscessit, quamquam Augusta se violari et imminui quereretur. Tiberius hactenus
indulgere matri civile ratus, ut se iturum ad praetoris tribunal, adfuturum
Urgulaniae diceret, processit Palatio, procul sequi iussis militibus.
spectabatur occursante populo compositus ore et sermonibus variis tempus atque
iter ducens, donec propinquis Pisonem frustra coercentibus deferri Augusta
pecuniam quae petebatur iuberet. isque finis rei, ex qua neque Piso inglorius
et Caesar maiore fama fuit. ceterum Urgulaniae potentia adeo nimia civitati
erat ut testis in causa quadam, quae apud senatum tractabatur, venire
dedignaretur: missus est praetor qui domi interrogaret, cum virgines Vestales
in foro et iudicio audiri, quotiens testimonium dicerent, vetus mos fuerit.
|