Eodem anno mancipii unius audacia, ni mature
subventum foret, discordiis armisque civilibus rem publicam perculisset.
Postumi Agrippae servus, nomine Clemens, comperto fine Augusti pergere in
insulam Planasiam et fraude aut vi raptum Agrippam ferre ad exercitus
Germanicos non servili animo concepit. ausa eius inpedivit tarditas onerariae
navis: atque interim patrata caede ad maiora et magis praecipitia conversus
furatur cineres vectusque Cosam Etruriae promunturium ignotis locis sese abdit,
donec crinem barbamque promitteret: nam aetate et forma haud dissimili in
dominum erat. tum per idoneos et secreti eius socios crebrescit vivere
Agrippam, occultis primum sermonibus, ut vetita solent, mox vago rumore apud
inperitissimi cuiusque promptas auris aut rursum apud turbidos eoque nova
cupientis. atque ipse adire municipia obscuro diei, neque propalam aspici neque
diutius isdem locis, sed quia veritas visu et mora, falsa festinatione et
incertis valescunt, relinquebat famam aut praeveniebat.
|