Vulgabatur interim per Italiam servatum
munere deum Agrippam, credebatur Romae; iamque Ostiam invectum multitudo
ingens, iam in urbe clandestini coetus celebrabant, cum Tiberium anceps cura
distrahere, vine militum servum suum coerceret an inanem credulitatem tempore
ipso vanescere sineret: modo nihil spernendum, modo non omnia metuenda ambiguus
pudoris ac metus reputabat. postremo dat negotium Sallustio Crispo. ille e
clientibus duos (quidam milites fuisse tradunt) deligit atque hortatur,
simulata conscientia adeant, offerant pecuniam, fidem atque pericula
polliceantur. exequuntur ut iussum erat. dein speculati noctem incustoditam,
accepta idonea manu, vinctum clauso ore in Palatium traxere. percontanti
Tiberio quo modo Agrippa factus esset respondisse fertur «quo modo tu Caesar.»
ut ederet socios subigi non potuit. nec Tiberius poenam eius palam ausus, in
secreta Palatii parte interfici iussit corpusque clam auferri. et quamquam
multi e domo principis equitesque ac senatores sustentasse opibus, iuvisse
consiliis dicerentur, haud quaesitum.
|