Ceterum Tiberius nomine Germanici trecenos
plebi sestertios viritim dedit seque collegam consulatui eius destinavit. nec
ideo sincerae caritatis fidem adsecutus amoliri iuvenem specie honoris statuit
struxitque causas aut forte oblatas arripuit. rex Archelaus quinquagesimum
annum Cappadocia potiebatur, invisus Tiberio quod eum Rhodi agentem nullo
officio coluisset. nec id Archelaus per superbiam omiserat, sed ab intimis
Augusti monitus, quia florente Gaio Caesare missoque ad res Orientis intuta
Tiberii amicitia credebatur. ut versa Caesarum subole imperium adeptus est,
elicit Archelaum matris litteris, quae non dissimulatis filii offensionibus
clementiam offerebae, si ad precandum veniret. ille ignarus doli vel, si
intellegere crederetur, vim metuens in urbem properat; exceptusque immiti a
principe et mox accusatus in senatu, non ob crimina quae fingebantur sed angore,
simul fessus senio et quia regibus aequa, nedum infima insolita sunt, finem
vitae sponte an fato implevit. regnum in provinciam redactum est, fructibusque
eius levari posse centesimae vectigal professus Caesar ducentesimam in posterum
statuit. per idem tempus Antiocho Commagenorum, Philopatore Cilicum regibus
defunctis turbabantur nationes, plerisque Romanum, aliis regium imperium
cupientibus; et provinciae Syria atque Iudaea, fessae oneribus, deminutionem
tributi orabant.
|