At Romae,
postquam Germanici valetudo percrebuit cunctaque ut ex longinquo aucta in
deterius adferebantur, dolor ira, et erumpebant questus. ideo nimirum in
extremas terras relegatum, ideo Pisoni permissam provinciam; hoc egisse
secretos Augustae cum Plancina sermones. vera prorsus de Druso seniores
locutos: displicere regnantibus civilia filiorum ingenia, neque ob aliud
interceptos quam quia populum Romanum aequo iure complecti reddita libertate
agitaverint. hos vulgi sermones audita mors adeo incendit ut ante edictum
magistratuum, ante senatus consultum sumpto iustitio desererentur fora,
clauderentur domus. passim silentia et gemitus, nihil compositum in
ostentationem; et quamquam neque insignibus lugentium abstinerent, altius
animis maerebant. forte negotiatores vivente adhuc Germanico Syria egressi
laetiora de valetudine eius attulere. statim credita, statim vulgata sunt: ut
quisque obvius, quamvis leviter audita in alios atque illi in plures cumulata
gaudio transferunt. cursant per urbem, molinutur templorum foris; iuvat credulitatem
nox et promptior inter tenebras adfirmatio. nec obstitit falsis Tiberius donec
tempore ac spatio vanescerent: et populus quasi rursum ereptum acrius doluit.
|