Post quae
Tiberius adulescentem crimine civilis belli purgavit, patris quippe iussa nec
potuisse filium detrectare, simul nobilitatem domus, etiam ipsius quoquo modo
meriti gravem cacum miseratus. pro Plancina cum pudore et flagitio disseruit,
matris preces obtendens, in quam optimi cuiusque secreti questus magis
ardescebant. id ergo fas aviae interfectricem nepotis adspicere, adloqui,
eripere senatui. quod pro omnibus civibus leges obtineant uni Germanico non
contigisse. Vitellii et Veranii voce defletum Caesarem, ab imperatore et
Augusta defensam Plancinam. proinde venena et artes tam feliciter expertas
verteret in Agrippinam, in liberos eius, egregiamque aviam ac patruum sanguine
miserrimae domus exsatiaret. biduum super hac imagine cognitionis absumptum
urgente Tiberio liberos Pisonis matrem uti tuerentur. et cum accusatores ac
testes certatim perorarent respondente nullo, miseratio quam invidia augebatur.
primus sententiam rogatus Aurelius Cotta consul (nam referente Caesare
magistratus eo etiam munere fungebantur) nomen Pisonis radendum fastis censuit,
partem bonorum publicandam, pars ut Cn. Pisoni
filio concederetur isque praenomen mutaret; M. Piso exuta dignitate et accepto
quinquagies sestertio in decem annos relegaretur, concessa Plancinae
incolumitate ob preces Augustae.
|