Multa ex ea sententia mitigata sunt a
principe: ne nomen Pisonis fastis eximeretur, quando M. Antonii quid bellum
patriae fecisset, Iulli Antonii qui domum Augusti violasset, manerent. et M.
Pisonem ignominiae exemit concessitque ei paterna bona, satis firmus, ut saepe
memoravi, adversum pecuniam et tum pudore absolutae Plancinae placabilior.
atque idem, cum Valerius Messalinus signum aureum in aede Martis Vltoris,
Caecina Severus aram ultioni statuendam censuissent, prohibuit, ob externas ea
victorias sacrari dictitans, domestica mala tristitia operienda. addiderat
Messalinus Tiberio et Augustae et Antoniae et Agrippinae Drusoque ob vindictam
Germanici gratis agendas omiseratque Claudii mentionem. et Messalinum quidem L.
Asprenas senatu coram ercontatus est an prudens praeterisset; ac tum demum
nomen Claudii adscriptum est. mihi quanto plura recentium seu veterum revolvo tanto
magis ludibria rerum mortalium cunctis in negotiis obversantur. quippe fama spe
veneratione potius omnes destinabantur imperio quam quem futurum principem
fortuna in occulto tenebat.
|