«Ceteris
forsitan in rebus, patres conscripti, magis expediat me coram interrogari et
dicere quid e re publica censeam: in hac relatione subtrahi oculos meos melius fuit,
ne, denotantibus vobis ora ac metum singulorum qui pudendi luxus arguerentur,
ipse etiam viderem eos ac velut deprenderem. quod si mecum ante viri strenui,
aediles, consilium habuissent, nescio an suasurus fuerim omittere potius
praevalida et adulta vitia quam hoc adsequi, ut palam fieret quibus flagitiis
impares essemus. sed illi quidem officio functi sunt, ut ceteros quoque
magistratus sua munia implere velim: mihi autem neque honestum silere neque
proloqui expeditum, quia non aedilis aut praetoris aut consulis partis
sustineo. maius aliquid et excelsius a principe postulatur; et cum recte
factorum sibi quisque gratiam trahant, unius invidia ab omnibus peccatur. quid
enim primum prohibere et priscum ad morem recidere adgrediar? villarumne
infinita spatia? familiarum numerum et nationes? argenti et auri pondus? aeris
tabularumque miracula? promiscas viris et feminis vestis atque illa feminarum
propria, quis lapidum causa pecuniae nostrae ad externas aut hostilis gentis
transferuntur?
|