Tiberius,
fama moderationis parta quod ingruentis accusatores represserat, mittit
litteras ad senatum quis potestatem tribuniciam Druso petebat. id summi
fastigii vocabulum Augustus repperit, ne regis aut dictatoris nomen adsumeret
ac tamen appellatione aliqua cetera imperia praemineret. Marcum deinde Agrippam
socum eius potestatis, quo defuncto Tiberium Neronem delegit ne successor in
incerto foret. sic cohiberi pravas aliorum spes rebatur; simul modestiae
Neronis et suae magnitudini fidebat. quo tunc exemplo Tiberius Drusum summae
rei admovit, cum incolumi Germanico integrum inter duos iudicium tenuisset. sed
principio litterarum veneratus deos ut consilia sua rei publicae prosperarent,
modica de moribus adulescentis neque in falsum aucta rettulit. esse illi
coniugem et tres liberos eamque aetatem qua ipse quondam a divo Augusto ad
capessendum hoc munus vocatus sit. neque nunc propere sed per octo annos capto
experimento, compressis seditionibus, compositis bellis, triumphalem et bis
consulem noti laboris participem sumi.
|