Idem annus
alio quoque luctu Caesarem adficit alterum ex geminis Drusi liberis
extinguendo, neque minus morte amici. is fuit Lucilius Longus, omnium illi
tristium laetorumque socius unusque e senatoribus Rhodii secessus comes. ita
quamquam novo homini censorium funus, effigiem apud forum Augusti publica
pecunia patres decrevere, apud quos etiam tum cuncta tractabantur, adeo ut
procurator Asiae Lucilius Capito accusante provincia causam dixerit, magna cum
adseveratione principis non se ius nisi in servitia et pecunias familiares
dedisse: quod si vim praetoris usurpasset manibusque militum usus foret, spreta
in eo mandata sua: audirent socios. ita reus cognito negotio damnatur. ob quam
ultionem et quia priore anno in C. Silanum vindicatum erat, decrevere Asiae
urbes templum Tiberio matrique eius ac senatui. et permissum statuere; egitque
Nero grates ea causa patribus atque avo, laetas inter audientium adfectiones
qui recenti memoria Germanici illum aspici, illum audiri rebantur. aderantque
iuveni modestia ac forma principe viro digna, notis in eum Seiani odiis ob
periculum gratiora.
|