Saevitum
tamen in bona, non ut stipendiariis pecuniae redderentur, quorum nemo
repetebat, sed liberalitas Augusti avulsa, computatis singillatim quae fisco
petebantur. ea prima Tiberio erga pecuniam alienam diligentia fuit. Sosia in
exilium pellitur Asinii Galli sententia, qui partem bonorum publicandam, pars
ut liberis relinqueretur censuerat. contra M. Lepidus quartam accusatoribus
secundum necessitudinem legis, cetera liberis concessit. hunc ego Lepidum
temporibus illis gravem et sapientem virum fuisse comperior: nam pleraque ab
saevis adulationibus aliorum in melius flexit. neque tamen temperamenti egebat,
cum acquabili auctoritate et gratia apud Tiberium viguerit. unde dubitare cogor
fato et sorte nascendi, ut cetera, ita principum inclinatio in hos, offensio in
illos, an sit aliquid in nostris consiliis liceatque inter abruptam contumaciam
et deforme obsequium pergere iter ambitione ac periculis vacuum. at Messalinus
Cotta haud minus claris maioribus sed animo diversus censuit cavendum senatus
consulto, ut quamquam insontes magistratus et culpae alienae nescii
provincialibus uxorum criminibus proinde quam suis plecterentur.
|