Ad ea
Tiberius laudata pietate Seiani suisque in eum beneficiis modice percursis, cum
tempus tamquam ad integram consultationem petivisset, adiunxit: ceteris mortalibus
in eo stare consilia quid sibi conducere putent; principum diversam esse sortem
quibus praecipua rerum ad famam derigenda. ideo se non illuc decurrere, quod
promptum rescriptu, posse ipsam Liviam statuere, nubendum post Drusum an in
penatibus isdem tolerandum haberet; esse illi matrem et aviam, propiora
consilia. simplicius acturum, de inimicitiis primum Agrippinae, quas longe
acrius arsuras si matrimonium Liviae velut in partis domum Caesarum
distraxisset. sic quoque erumpere aemulationem feminarum, eaque discordia
nepotes suos convelli: quid si intendatur certamen tali coniugio? «falleris
enim, Seiane, si te mansurum in eodem ordine putas, et Liviam, quae G. Caesari,
mox Druso nupta fuerit, ea mente acturam ut cum equite Romano senescat. ego ut sinam,
credisne passuros qui fratrem eius, qui patrem maioresque nostros in summis
imperiis videre? vis tu quidem istum intra locum sistere: sed illi magistratus
et primores, qui te invitum perrumpunt omnibusque de rebus consulunt,
excessisse iam pridem equestre fastigium longeque antisse patris mei amicitias
non occulti ferunt perque invidiam tui me quoque incusant. at enim Augustus
filiam suam equiti Romano tradere meditatus est. mirum hercule, si cum in omnis
curas distraheretur immensumque attolli provideret quem coniunctione tali super
alios extulisset, C. Proculeium et quosdam in sermonibus habuit insigni
tranquillitate vitae, nullis rei publicae negotiis permixtos. sed si
dubitatione Augusti movemur, quanto validius est quod Marco Agrippae, mox mihi
conlocavit? atque ego haec pro amicitia non occultavi: ceterum neque tuis neque
Liviae destinatis adversabor. ipse quid intra animum volutaverim, quibus adhuc
necessitudinibus immiscere te mihi parem, omittam ad praesens referre: id
tantum aperiam, nihil esse tam excelsum quod non virtutes istae tuusque in me
animus mereantur, datoque tempore vel in senatu s vel in contione non
reticebo.»
|