Ac forte illis diebus oblatum Caesari anceps
periculum auxit vana rumoris praebuitque ipsi materiem cur amicitiae
constantiaeque Seiani magis fideret. vescebantur in villa cui vocabulum
Speluncae mare Amunclanum inter et Fundanos montis nativo in specu. eius
os lapsis repente saxis obruit quosdam ministros: hinc metus in omnis et fuga
eorum qui convivium celebrabant. Seianus genu voltuque et manibus super
Caesarem suspensus opposuit sese incidentibus atque habitu tali repertus est a
militibus qui subsidio venerant. maior ex eo et quamquam exitiosa suaderet ut
non sui anxius cum fide audiebatur. adsimulabatque iudicis partis adversum
Germanici stirpem, subditis qui accusatorum nomina sustinerent maximeque
insectarentur Neronem proximum successioni et, quamquam modesta iuventa,
plerumque tamen quid in praesentiarum conduceret oblitum, dum a libertis et
clientibus, apiscendae potentiae properis, extimulator ut erectum et fidentem
animi ostenderet: velle id populum Romanum, cupere exercitus, neque ausurum
contra Seianum qui nunc patientiam senis et segnitiam iuvenis iuxta insultet.
|