|
Quod ubi L. Apronio inferioris Germaniae pro
praetore cognitum, vexilla legionum e superiore provincia peditumque et equitum
auxiliarium delectos accivit ac simul utrumque exercitum Rheno devectum Frisiis
intulit, soluto iam castelli obsidio et ad sua tutanda degressis rebellibus.
igitur proxima aestuaria aggeribus et pontibus traducendo graviori agmini
firmat, atque interim repertis vadis alam Canninefatem et quod peditum Germanorum
inter nostros merebat circumgredi terga hostium iubet, qui iam acie compositi
pellunt turmas socialis equitesque legionum subsidio missos. tum tres leves
cohortes ac rursum duae, dein tempore interiecto alarius eques immissus: satis
validi si simul incubuissent, per intervallum adventantes neque constantiam
addiderant turbatis et pavore fugientium auferebantur. Cethego Labeoni legato
quintae legionis quod reliquum auxiliorum tradit. atque ille dubia suorum re in
anceps tractus missis nuntiis vim legionum implorabat. prorumpunt quintani ante
alios et acri pugna hoste pulso recipiunt cohortis alasque fessas vulneribus.
neque dux Romanus ultum iit aut corpora humavit, quamquam multi tribunorum
praefectorumque et insignes centuriones cecidissent. mox compertum a transfugis
nongentos Romanorum apud lucum quem Baduhennae vocant pugna in posterum
extracta confectos, et aliam quadringentorum manum occupata Cruptorigis quondam
stipendiari villa, postquam proditio metuebatur, mutuis ictibus procubuisse.
|