At Romae
caede continua Pomponius Labeo, quem praefuisse Moesiae rettuli, per abruptas
venas sanguinem effudit; aemulataque est coniunx Paxaea. nam promptas eius modi
mortes metus carnificis faciebat, et quia damnati publicatis bonis sepultura
prohibebantur, eorum qui de se statuebant humabantur corpora, manebant
testamenta, pretium festinandi. sed Caesar missis ad senatum litteris disseruit
morem fuisse maioribus, quoties dirimerent amicitias, interdicere domo eumque
finem gratiae ponere: id se repetivisse in Labeone, atque illum, quia male
administratae provinciae aliorumque criminum urgebatur, culpam invidia
velavisse, frustra conterrita uxore, quam etsi nocentem periculi tamen expertem
fuisse. Mamercus dein Scaurus rursum postulatur, insignis nobilitate et orandis
causis, vita probrosus. nihil hunc amicitia Seiani, sed labefecit haud minus
validum ad exitia Macronis odium, qui easdem artes occultius exercebat
detuleratque argumentum tragoediae a Scauro scriptae, additis versibus qui in
Tiberium flecterentur: verum ab Servilio et Cornelio accusatoribus adulterium
Liviae, magorum sacra obiectabantur. Scaurus, ut dignum veteribus Aemiliis,
damnationem antiit, hortante Sextia uxore, quae incitamentum mortis et
particeps fuit.
|