Cupitum id
Tiberio: ornat Phraaten accingitque paternum ad fastigium, destinata retinens,
consiliis et astu res externas moliri, arma procul habere. interea cognitis
insidiis Artabanus tardari metu, modo cupidine vindictae inardescere. et
barbaris cunctatio servilis, statim exequi regium videtur: valuit tamen
utilitas, ut Abdum specie amicitiae vocatum ad epulas lento veneno inligaret,
Sinnacen dissimulatione ac donis, simul per negotia moraretur. et Phraates apud
Syriam dum omisso cultu Romano, cui per tot annos insueverat, instituta
Parthorum sumit, patriis moribus impar morbo absumptus est. sed non Tiberius
omisit incepta: Tiridaten sanguinis eiusdem aemulum Artabano reciperandaeque
Armeniae Hiberum Mithridaten deligit conciliatque fratri Pharasmani, qui
gentile imperium obtinebat; et cunctis quae apud Orientem parabantur L.
Vitellium praefecit. eo de homine haud sum ignarus sinistram in urbe famam,
pleraque foeda memorari; ceterum regendis provinciis prisca virtute egit. unde
regressus et formidine G. Caesaris, familiaritate Claudii turpe in servitium
mutatus exemplar apud posteros adulatorii dedecoris habetur, cesseruntque prima
postremis, et bona iuventae senectus flagitiosa oblitteravit.
|