Idem annus
gravi igne urbem adficit, deusta parte circi quae Aventino contigua, ipsoque
Aventino; quod damnum Caesar ad gloriam vertit exolutis domuum et insularum
pretiis. milies sestertium in munificentia <EA>conlocatum, tanto acceptius in
vulgum, quanto modicus privatis aedificationibus ne publice quidem nisi duo
opera struxit, templum Augusto et scaenam Pompeiani theatri; eaque perfecta,
contemptu ambitionis an per senectutem, haud dedicavit. sed aestimando cuiusque
detrimento quattuor progeneri Caesaris, Cn. Domitius, Cassius Longinus, M.
Vinicius, Rubellius Blandus delecti additusque nominatione consulum P. Petronius.
et pro ingenio cuiusque quaesiti decretique in principem honores; quos omiserit
receperitve in incerto fuit ob propinquum vitae finem. neque enim multo post
supremi Tiberio consules, Cn. Acerronius C. Pontius, magistratum occepere,
nimia iam potentia Macronis, qui gratiam G. Caesaris numquam sibi neglectam
acrius in dies fovebat impuleratque post mortem Claudiae, quam nuptam ei
rettuli, uxorem suam Enniam imitando amorem iuvenem inlicere pactoque
matrimonii vincire, nihil abnuentem, dum dominationis apisceretur; nam etsi
commotus ingenio simulationum tamen falsa in sinu avi perdidicerat.
|