Eodem anno
Cheruscorum gens regem Roma petivit, amissis per interna bella nobilibus et uno
reliquo stirpis regiae, qui apud urbem habebatur nomine Italicus. paternum huic
genus e Flavo fratre Arminii, mater ex Actumero principe Chattorum erat; ipse
forma decorus et armis equisque in patrium nostrumque morem exercitus. igitur
Caesar auctum pecunia, additis stipatoribus, hortatur gentile decus magno animo
capessere: illum primum Romae ortum nec obsidem, sed civem ire externum ad
imperium. ac primo laetus Germanis adventus atque eo quod nullis discordiis
imbutus pari in omnis studio ageret celebrari, coli, modo comitatem et
temperantiam, nulli invisa, saepius vinolentiam ac libidines, grata barbaris,
usurpans. iamque apud proximos, iam longius clarescere, cum potentiam eius
suspectantes qui factionibus floruerant discedunt ad conterminos populos ac
testificantur adimi veterem Germaniae libertatem et Romanas opes insurgere.
adeo neminem isdem in terris ortum qui principem locum impleat, nisi
exploratoris Flavi progenies super cunctos attollatur? frustra Arminium
praescribi: cuius si filius hostili in solo adultus in regnum venisset, posse
extimesci, infectum alimonio servitio cultu, omnibus externis: at si paterna
Italico mens esset, non alium infensius arma contra patriam ac deos penatis
quam parentem eius exercuisse.
|