At Caesar
cognita morte legati, ne provincia sine rectore foret, A. Didium suffecit. is
propere vectus non tamen integras res invenit, adversa interim legionis pugna,
cui Manlius Valens praeerat; auctaque et apud hostis eius rei fama, quo
venientem ducem exterrerrent, atque illo augente audita, ut maior laus
compositis et, si duravissent, venia iustior tribueretur. Silures id quoque
damnum intulerant lateque persultabant, donec adcursu Didii pellerentur. sed
post captum Caratacum praecipuus scientia rei militaris Venutius, e Brigantum
civitate, ut supra memoravi, fidusque diu et Romanis armis defensus, cum
Cartimanduam reginam matrimonio teneret; mox orto discidio et statim bello
etiam adversus nos hostilia induerat, sed primo tantum inter ipsos certabatur,
callidisque Cartimandua artibus fratrem ac propinquos Venutii intercepit. inde
accensi hostes, stimulante ignominia, ne feminae imperio subderentur, valida et
lecta armis iuventus regnum eius invadunt. quod nobis praevisum, et missae
auxilio cohortes acre proelium fecere, cuius initio ambiguo finis laetior fuit.
neque dispari eventu pugnatum a legione, cui Caesius Nasica praeerat; nam
Didius senectute gravis et multa copia honorum per ministros agere et arcere
hostem satis habebat. haec, quamquam a duobus pro praetoribus pluris per annos
gesta, coniunxi ne divisa haud perinde ad memoriam sui valerent: ad temporum
ordinem redeo.
|