Nondum
tamen summa moliri Agrippina audebat, ni praetoriarum cohortium cura
exolverentur Lusius Geta et Rufrius Crispinus, quos Messalinae memores et
liberis eius devinctos credebat. igitur distrahi cohortis ambitu duorum et, si
ab uno regerentur, intentiorem fore disciplinam adseverante uxore, transfertur
regimen cohortium ad Burrum Afranium, egregiae militaris famae, gnarum tamen
cuius sponte praeficeretur. suum quoque fastigium Agrippina extollere altius:
carpento Capitolium ingredi, qui honos sacerdotibus et sacris antiquitus
concessus veneratio nem augebat feminae, quam imperatore genitam, sororem eius
qui rerum potitus sit et coniugem et matrem fuisse, unicum ad hunc diem
exemplum est. inter quae praecipuus propugnator eius Vitellius, validissima
gratia, aetate extrema (adeo incertae sunt potentium res) accusatione
corripitur, deferente Iunio Lupo senatore. is crimina maiestatis et cupidinem
imperii obiectabat; praebuissetque auris Caesar, nisi Agrippinae minis magis
quam precibus mutatus esset, ut accusatori aqua atque igni interdiceret.
hactenus Vitellius voluerat.
|