Sed Agrippina libertam aemulam, nurum
ancillam aliaque eundem in modum muliebriter fremere, neque paenitentiam filii
aut satietatem opperiri, quantoque foediora exprobrabat, acrius accendere,
donec vi amoris subactus exueret obsequium in matrem seque Senecae permitteret,
ex cuius familiaribus Annaeus Serenus simulatione amoris adversus eandem
libertam primas adulescentis cupidines velaverat praebueratque nomen, ut quae
princeps furtim mulierculae tribuebat, ille palam largiretur. tum Agrippina
versis artibus per blandimenta iuvenem adgredi, suum potius cubiculum ac sinum
offerre contegendis quae prima aetas et summa fortuna expeterent. quin et
fatebatur intempestivam severitatem et suarum opum, quae haud procul
imperatoriis aberant, copias tradebat, ut nimia nuper coercendo filio, ita
rursum intemperanter demissa. quae mutatio neque Neronem fefellit, et proximi
amicorum metuebant orabantque cavere insidias mulieris semper atrocis, tum et
falsae. forte illis diebus Caesar inspecto ornatu, quo principium coniuges ac
parentes effulserant, deligit vestem et gemmas misitque donum matri, nulla
parsimonia, cum praecipua et cupita aliis prior deferret. sed Agrippina non his
instrui cultus suos, sed ceteris arceri proclamat et dividere filium, quae
cuncta ex ipsa haberet.
|