Nox eadem necem Britannici et rogum
coniunxit, proviso ante funebri paratu, qui modicus fuit. in campo tamen Martis
sepultus est, adeo turbidis imbribus, ut vulgus iram deum portendi crediderit
adversus facinus, cui plerique etiam hominum ignoscebant, antiquas fratrum
discordias et insociabile regnum aestimantes. tradunt plerique eorum temporum
scriptores crebris ante exitium diebus inlusum isse pueritiae Britannici
Neronem, ut iam non praematura neque saeva mors videri queat, quamvis inter
sacra mensae, ne tempore quidem ad complexum sororum dato, ante oculos inimici
properata sit in illum supremum Claudiorum sanguinem stupro prius quam veneno
pollutum. festinationem exsequiarum edicto Caesar defendit, id a maioribus
institutum referens, subtrahere oculis acerba funera neque laudationibus aut
pompa detinere. ceterum et sibi amisso fratris auxilio reliquas spes in re
publica sitas, et tanto magis fovendum patribus populoque principem, qui unus
superesset e familia summum ad fastigium genita.
|