Sic lenito principis metu et luce orta itur
ad Agrippinam, ut nosceret obiecta dissolveretque vel poenas lueret. Burrus iis
mandatis Seneca coram fungebatur; aderant et ex libertis arbitri sermonis.
deinde a Burro, postquam crimina et auctores exposuit, minaciter actum. et
Agrippina ferociae memor «non miror» inquit, «Silanam numquam edito partu
matrum adfectus ignotos habere; neque enim proinde a parentibus liberi quam ab
impudica adulteri mutantur. nec si Iturius et Calvisius adesis omnibus fortunis
novissimam suscipiendae accusationis operam anui rependunt, ideo aut mihi
infamia parricidii aut Caesari conscientia subeunda est. nam Domitiae
inimicitiis gratias agerem, si benevolentia mecum in Neronem meum certaret:
nunc per concubinum Atimetum et histrionem Paridem quasi scaenae fabulas
componit. Baiarum suarum piscinas extollebat, cum meis consiliis adoptio et
proconsulare ius et designatio consulatus et cetera apiscendo imperio
praepararentur. aut exsistat qui cohortes in urbe temptatas, qui provinciarum
fidem labefactatam, denique servos vel libertos ad scelus corruptos arguat.
vivere ego Britannico potiente rerum poteram? ac si Plautus aut quis alius rem
publicam iudicaturus obtinuerit, desunt scilicet mihi accusatores, qui non
verba impatientia caritatis aliquando incauta, sed ea crimina obiciant, quibus
nisi a filio absolvi non possim.» commotis qui aderant ultroque spiritus eius
mitigantibus, colloquium filii exposcit, ubi nihil pro innocentia, quasi
diffideret, nec [de] beneficiis, quasi exprobraret, disseruit, sed ultionem in
delatores et praemia amicis obtinuit.
|