Et Corbulo castra in loco metatus, an
expeditis legionibus nocte Artaxata pergeret obsidioque circumdaret agitavit,
concessisse illuc Tiridaten ratus. dein postquam exploratores attulere
longinquum regis iter et Medi an Albani peterentur incertum, lucem opperitur,
praemissaque levis armatura, quae muros interim ambiret oppugnationemque eminus
inciperet. sed oppidani portis sponte patefactis se suaque Romanis permisere.
quod salutem ipsis tulit; Artaxatis ignis immissus deletaque et solo aequata
sunt, qui nec teneri [poterant] sine valido praesidio ob magnitudinem moenium,
nec id nobis virium erat, quod firmando praesidio et capessendo bello
divideretur, vel, si integra et incustodita relinquerentur, nulla in eo
utilitas aut gloria, quod capta essent. adicitur miraculum velut numine
oblatum: nam cuncta [extra tectis] hactenus sole inlustria fuere; repente quod
moenibus cingebatur ita atra nube coopertum fulgoribusque discretum est, ut
quasi infensantibus deis exitio tradi crederetur. Ob
haec consalutatus imperator Nero, et senatus consulto supplicationes habitae,
statuaeque et arcus et continui consulatus principi, utque inter festos
referretur dies, quo patrata victoria, quo nuntiata, quo relatum de ea esset,
aliaque in eandem formam decernuntur, adeo modum egressa, ut C. Cassius de
ceteris honoribus adsensus, si pro benignitate fortunae dis grates agerentur,
ne totum quidem annum supplicationibus sufficere disseruerit, eoque oportere
dividi sacros et negotiosos dies, quis divina colerent et humana non
impedirent.
|