Per idem tempus Octavius Sagitta plebei
tribunus, Pontiae mulieris nuptae amore vaecors, ingentibus donis adulterium et
mox, ut omitteret maritum, emercatur, suum matrimonium promittens ac nuptias
eius pactus. sed ubi mulier vacua fuit, nectere moras, adversam patris
voluntatem causari repertaque spe ditioris coniugis promissa exuere. Octavius
contra modo conqueri, modo minitari, famam perditam, pecuniam exhaustam
obtestans, denique salutem, quae sola reliqua esset, arbitrio eius permittens.
ac postquam spernebatur, noctem unam ad solacium poscit, qua delenitus modum in
posterum adhiberet. statuitur nox, et Pontia consciae ancillae custodiam
cubiculi mandat. ille uno cum liberto ferrum veste occultum infert. tum, ut
adsolet in amore et ira, iurgia preces, exprobratio satisfactio, et pars
tenebrarum libidini seposita; ea quasi incensus nihil metuentem ferro
transverberat et adcurrentem ancillam vulnere absterret cubiculoque prorumpit. postera
die manifesta caedes, haud ambiguus percussor; quippe mansitasse una
convincebatur. sed libertus suum illud facinus profiteri, se patroni iniurias
ultum esse. commoveratque quosdam magnitudine exempli, donec ancilla ex vulnere
refecta verum aperuit. postulatusque apud consules a patre interfectae,
postquam tribunatu abierat, sententia patrum et lege de sicariis condemnatur.
|