Non referrem vulgarissimum senatus consultum,
quo civitati Syracusanorum egredi numerum edendis gladiatoribus finitum
permittebatur, nisi Paetus Thrasea contra dixisset praebuissetque materiem
obtrectatoribus arguendae sententiae. cur enim, si rem publicam egere libertate
senatoria crederet, tam levia consectaretur? quin de bello aut pace, de
vectigalibus et legibus, quibusque aliis [res] Romana continetur, suaderet
dissuaderetve? licere patribus, quotiens ius dicendae sententiae accepissent,
quae vellent expromere relationemque in ea postulare. an solum emendatione
dignum, ne Syracusis spectacula largius ederentur: cetera per omnes imperii
partes perinde egregia quam si non Nero, sed Thrasea regimen eorum teneret?
quod si summa dissimulatione transmitterentur, quanto magis inanibus
abstinendum! Thrasea contra, rationem poscentibus amicis, non praesentium
ignarum respondebat eius modi consulta corrigere, sed patrum honori dare, ut
manifestum fieret magnarum rerum curam non dissimulaturos, qui animum etiam
levissimis adverterent.
|