Et commotus his Avitus: patienda meliorum
imperia; id dis, quos implorarent, placitum, ut arbitrium penes Romanos
maneret, quid darent quid adimerent, neque alios iudices quam se ipsos
paterentur. haec an in publicum Ampsivariis respondit, ipsi Boiocalo ob
memoriam amicitiae daturum agros. quod ille ut proditionis pretium aspernatus
addidit «deesse nobis terra ubi vivamus, in qua moriamur, non potest.» atque
ita infensis utrimque animis discessum. illi Bructeros, Tencteros, ulteriores
etiam nationes socias bello vocabant: Avitus scripto ad Curtilium Manciam
superioris exercitum legatum, ut Rhenum transgressus arma a tergo ostenderet,
ipse legiones in agrum Tencterum induxit, excidium minitans, ni causam suam
dissociarent. igitur absistentibus his pari metu exterriti Bructeri; et ceteris
quoque aliena pericula deserentibus sola Ampsivariorum gens retro ad Usipos et
Tubantes concessit. quorum terris exacti cum Chattos, dein Cheruscos petissent,
errore longo hospites, egeni, hostes in alieno quod iuventutis erat caeduntur,
imbellis aetas in praedam divisa est.
|