Noctem
sideribus inlustrem et placido mari quietam quasi convincendum ad scelus dii
praebuere. nec multum erat progressa navis, duobus e numero familiarium
Agrippinam comitantibus, ex quis Crepereius Gallus haud procul gubernaculis
adstabat, Acerronia super pedes cubitantis reclinis paenitentiam filii et
recuperatam matris gratiam per gaudium memorabat, cum dato signo ruere tectum
loci multo plumbo grave, pressusque Crepereius et statim exanimatus est:
Agrippina et Acerronia eminentibus lecti parietibus ac forte validioribus, quam
ut oneri cederent, protectae sunt. nec dissolutio navigii sequebatur, turbatis
omnibus et quod plerique ignari etiam conscios impediebant. visum dehinc
remigibus unum in latus inclinare atque ita navem submergere; sed neque ipsis
promptus in rem subitam consensus, et alii contra nitentes dedere facultatem
lenioris in mare iactus. verum Acerronia, imprudentia dum se Agrippinam esse
utque subveniretur matri principis clamitat, contis et remis et quae fors
obtulerat navalibus telis conficitur. Agrippina silens eoque minus agnita (unum
tamen vulnus umero excepit) nando, deinde occursu lenunculorum Lucrinum in
lacum vecta villae suae infertur.
|