At Neroni
nuntios patrati facinoris opperienti adfertur evasisse ictu levi sauciam et
hactenus adito discrimine, [ne] auctor dubitaretur. tum pavore exanimis et iam
iamque adfore obtestans vindictae properam, sive servitia armaret vel militem
accenderet, sive ad senatum et populum pervaderet, naufragium et vulnus et
interfectos amicos obiciendo: quod contra subsidium sibi, nisi quid Burrus et
Seneca? [expurgens] quos statim acciverat, incertum an et ante ignaros. igitur
longum utriusque silentium, ne inriti dissuaderent, an eo descensum credebant,
[ut], nisi praeveniretur Agrippina, pereundum Neroni esset. post Seneca
hactenus promptius, [ut] respiceret Burrum ac sciscitaretur, an militi
imperanda caedes esset. ille praetorianos toti Caesarum domui obstrictos
memoresque Germanici nihil adversus progeniem eius atrox ausuros respondit:
perpetraret Anicetus promissa. qui nihil cunctatus poscit summam sceleris. ad
eam vocem Nero illo sibi die dari imperium auctoremque tanti muneris libertum
profitetur: iret propere duceretque promptissimos ad iussa. ipse audito venisse
missu Agrippinae nuntium Agermum, scaenam ultro criminis parat, gladiumque, dum
mandata perfert, abicit inter pedes eius, tum quasi deprehenso vincla inici
iubet, ut exitium principis molitam matrem et pudore deprehensi sceleris sponte
mortem sumpsisse confingeret.
|